«Πέτρινο Σπίτι» του Διαμαντή Verified listing

Ανάμεσα σε έλατα, πεύκα, καστανιές, καρυδιές και αρωματικά φυτά ξεπροβάλλει η Αγόριανη στα 750μ. υψόμετρο στο βορειοανατολικό τμήμα του Ταΰγετου. Διοικητικά η Αγόριανη υπάγεται στο Δήμο Σπάρτης ως κοινότητα της Δημοτικής Ενότητας Πελλάνας.

Η Αγόριανη αποτελώντας ένα τυπικό ορεινό χωριό της Ελληνικής γης, συνδυάζει παραδοσιακά και σύγχρονα κτίσματα, μονοπάτια ορειβατικού ενδιαφέροντος, εκκλησίες και μνημεία που αφηγούνται την ιστορία της. Ο Βυζαντινός ναός του Αγίου Νικολάου με τις τοιχογραφίες που αποδεικνύουν την παλαιότητα του οικισμού.

Αν και ο μόνιμος πληθυσμός είναι μικρός η Αγόριανη κάθε καλοκαίρι μετατρέπεται σε πολιτιστικό κέντρο της ευρύτερης περιοχής. Ο Εξωραϊστικός και Πολιτιστικός Σύλλογος της Αγόριανης κάθε Δεκαπενταύγουστο διοργανώνει Πολιτιστική Εβδομάδα, στην οποία εντάσσει λαογραφικές και γαστρονομικές εκδηλώσεις, ημερίδες αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, αθλητικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες για παιδιά και μεγάλους όπως και λαϊκά πανηγύρια καθιερώνοντας την Αγόριανη ως σημείο αναφοράς της περιοχής.

Αν επιθυμείτε να επισκεφτείτε την Αγόριανη να βιώσετε όλα τα παραπάνω και να αλληλεπιδράσετε με το χωριό και τους κατοίκους του, μπορείτε να επισκεφθείτε το «Πέτρινο Σπίτι» του Διαμαντή, παρέχοντας όλες τις ανέσεις.

Πέτρινο Σπίτι
Υπεύθυνος: Αδαμάντιος Μανεσιώτης
Τηλέφωνο: 697.32.26.182

Πρόκειται για πέτρινη παραδοσιακή διώροφη κατοικία, πρόσφατα ανακαινισμένη, που περιβάλλεται από αγρόκτημα 2 στρεμμάτων. Μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι και 7 άτομα, με 3 υπνοδωμάτια στον 1ο όροφο και κρεβάτια (1 μονό κρεβάτι και 1 καναπέ – κρεβάτι) σε κοινόχρηστο χώρο δίπλα στο πέτρινο τζάκι. Διαθέτει δωρεάν πάρκινγκ, κεντρική θέρμανση, wi-fi, μπάρμπεκιου, κ.ά πολλές παροχές. Η θέα του βουνού το πρωί είναι μαγευτική.

Τέλος στον οικισμό δραστηριοποιούνται επιχειρήσεις εστίασης και παρασκευής παραδοσιακών προϊόντων, οι οποίες υπόσχονται να σας ταξιδέψουν στις τοπικές γεύσεις.

Σας παροτρύνουμε να επισκεφθείτε την Αγόριανη για να ζήσετε τον μύθο της ορεινής Λακωνίας.

Η Αγόριανη, ακριβώς επειδή κρατάει ατόφιο το παραδοσιακό της χρώμα και ο τρόπος που είναι κτισμένη αντιστρόφως θεατρικά αξίζει να την επισκεφτεί κάποιος και να την περπατήσει όλη απ’ άκρη σ’ άκρη. Κάθε δρόμος του χωριού, κάθε σοκάκι, κάθε καλντερίμι, κάθε μονοπάτι έχει να πει τη δική του ιστορία. Επιπλέον, λόγω της άγριας ομορφιάς του Ταϋγέτου, κάθε εποχή του χρόνου η εικόνα του χωριού και του βουνού είναι καταπληκτική.

Την εποχή του φθινοπώρου που τα φυλλοβόλα δέντρα αλλάζουν χρώμα είναι πολύ ωραίο το καστανοδάσος ανάμεσα στην Αγόριανη και στο Γεωργίτσι. Τα φύλλα παίρνουν ένα κόκκινο – πορτοκαλί χρώμα. H θέα είτε από τον προαύλιο χώρο στο εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου είναι η καλύτερη.

Στην “Κρυόβρυση” κατά τη χειμερινή περίοδο όπου οι βροχές και το χιόνι στο βουνό γεμίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, σχηματίζεται ένας πανέμορφος καταρράκτης. Επίσης, όταν έχει ρίξει χιόνι στην ευρύτερη περιοχή του χωριού, η εικόνα είναι βγαλμένη από παραμύθι.

Την περίοδο της Άνοιξης, όπου η φύση είναι γεμάτη χρώματα, θα σταθούμε ιδιαίτερα στη διαδρομή μέχρι το εκκλησάκι του Αγίου Νεκταρίου όπου οι μαμουκαλιές (κουτσουπιές) παίρνουν ένα πανέμορφο μωβ χρώμα, ενώ γιορτάζουν τα δύο γραφικά ξωκκλήσια που είναι πάνω σε λόφο, ο Αγ. Ιωάννης ο Θεολόγος και ο Αγ. Αθανάσιος (Μαϊθανάσης). Η θέα προς το χωριό ή προς την κοιλάδα του Ευρώτα και την οροσειρά του Πάρνωνα είναι σαγηνευτική. Στο λόφο του Αγ. Ιωάννη του Θεολόγου γίνεται εκδήλωση κάθε χρόνο την Πρωτομαγιά απ’ τον Πολιτιστικό Σύλλογο του χωριού.

Την περίοδο του καλοκαιριού και ιδιαίτερα τον Αύγουστο, ο Πολιτιστικός Σύλλογος διοργανώνει εκδηλώσεις στην πλατεία των “Αλωνίων”, με αποκορύφωμα το μεγάλο παραδοσιακό Αγοριανίτικο πανηγύρι στις 16 Αυγούστου.

Αξίζει να επισκεφτεί κάποιος όλες τις εκκλησίες του χωριού, όχι μόνο αυτές που αναφέραμε πιο πάνω. Ιδιαίτερα τον Άγιο Νικόλαο που έχει ανακηρυχθεί αρχαιολογικό μνημείο της βυζαντινής εποχής και την εκκλησία της Παναγίας που είναι η δεύτερη υψηλότερη στην Πελοπόννησο, χτισμένη από λαξευτό μάρμαρο, τον Άγιο Ανδρέα με το μνημείο πεσόντων και την πέτρινη βρύση, τον Άγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και το αιωνόβιο πλατάνι, κλπ.

Τέλος, όπως προαναφέραμε, κάνοντας περίπατο κάποιος στο χωριό μπορεί να ανακαλύψει και κρυμμένους θησαυρούς, όπως το “Παλιογιόφυρο” (1910), βρύσες, τα καλντερίμια του “Σταυρογιάννακα” και του επάνω χωριού (“Τούρλη”), πλατείες, πέτρινες πεζούλες, σπίτια πέτρινα εγκαταλειμμένα, παλιά ή και πιο ανακαινισμένα με την αρχιτεκτονική που χαρακτηρίζει τα σπίτια της ευρύτερης περιοχής των χωριών της Επάνω Ρίζας του Ταϋγέτου.