Description
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Μαραθώνα αποκαλύπτει την πλούσια ιστορία της περιοχής από τους προϊστορικούς χρόνους έως τη ρωμαϊκή περίοδο. Η μόνιμη έκθεση του μουσείου περιλαμβάνει ευρήματα από τα προϊστορικά νεκροταφεία στο Βρανά και το Τσέπι, τους ιστορικούς τύμβους των Αθηναίων και των Πλαταιέων που έλαβαν μέρος στη Μάχη του Μαραθώνα το 490 π.Χ., καθώς και το ρωμαϊκό ιερό των Αιγυπτίων θεών στην περιοχή Μπρεξίζα.Το μουσείο βρίσκεται στον Βρανά Μαραθώνα, σε μια έκταση που έχει απαλλοτριωθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού. Εκτός από το μουσείο, η περιοχή περιλαμβάνει το προστατευμένο με στέγαστρο νεκροταφείο τύμβων της Μέσης Εποχής του Χαλκού (2000-1600 π.Χ.) και τον τύμβο των Πλαταιέων του 5ου αι. π.Χ.
Η έκθεση αναπτύσσεται σε πέντε αίθουσες και στο στεγασμένο αίθριο και περιλαμβάνει ευρήματα από τη Νεολιθική έως την ύστερη Ρωμαϊκή περίοδο.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο Μαραθώνα είναι αρχαιολογικό μουσείο στον Μαραθώνα της Αττικής. Εγκαινιάστηκε το 1975. Αναπτύσσεται σε 5 αίθουσες και ένα στεγασμένο αίθριο.
Διεύθυνση:
Βρανάς 190 07
Τηλέφωνο: 2294 055155
Άνοιξε: 1975
Ώρες:
Τετάρτη
8:30 π.μ.–3:30 μ.μ.
Πέμπτη
8:30 π.μ.–3:30 μ.μ.
Παρασκευή
8:30 π.μ.–3:30 μ.μ.
Σάββατο
8:30 π.μ.–3:30 μ.μ.
Κυριακή
8:30 π.μ.–3:30 μ.μ.
Εισιτήρια:
Ολόκληρο: €6, Μειωμένο: €3
Ισχύει για: Αρχαιολογικό Μουσείο Μαραθώνα και αρχαιολογικούς χώρους Μαραθώνα (Τύμβο Αθηναίων, Πρωτοελλαδικό Νεκροταφείο στο Τσέπι). Η μειωμένη τιμή ισχύει για όλους τους επισκέπτες κατά το διάστημα από 1η Νοεμβρίου έως 31η Μαρτίου εκάστου έτους.
Ημέρες ελεύθερης εισόδου
6 Μαρτίου - Μνήμη Μελίνας Μερκούρη
18 Απριλίου - Διεθνής Ημέρα Μνημείων
18 Μαΐου - Διεθνής Ημέρα Μουσείων
Tο τελευταίο Σαββατοκύριακο Σεπτεμβρίου κάθε έτους (Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς)
Αίθουσα 1
Εδώ εκτίθενται ευρήματα από το Σπήλαιο του Πάνα, που χρονολογούνται από το 5300 έως το 3200 π.Χ. Κατά την κλασική εποχή, το σπήλαιο υπήρξε τόπος λατρείας του θεού Πάνα, ο οποίος σύμφωνα με τον Ηρόδοτο συνέδραμε τους Αθηναίους στη Μάχη του Μαραθώνα.
Αίθουσα 2
Η αίθουσα αυτή φιλοξενεί προϊστορικά ευρήματα από το νεκροταφείο στο Τσέπι και τον οικισμό Μπόριζα. Περιλαμβάνονται πήλινα αντικείμενα, ειδώλια, λίθινα εργαλεία και αγγεία.
Αίθουσα 3
Σε αυτήν την αίθουσα παρουσιάζονται αντικείμενα από τη γεωμετρική, αρχαϊκή και κλασική περίοδο, προερχόμενα από την Τετράπολη του Μαραθώνα (Μαραθώνας, Τρικόρινθος, Προβάλινθος, Οινόη). Μεταξύ των ευρημάτων ξεχωρίζουν πήλινα αγγεία με μυθολογικές παραστάσεις.
Αίθουσα 4
Η αίθουσα είναι αφιερωμένη στον Ηρώδη Αττικό, έναν από τους σημαντικότερους πολίτες του Μαραθώνα, και στην εποχή του. Εκτίθενται αγάλματα του ιδίου και της συζύγου του, καθώς και άλλα ευρήματα των ρωμαϊκών χρόνων.
Αίθουσα 5
Εδώ φιλοξενείται το ρωμαϊκό ιερό των Αιγυπτίων θεών, το οποίο ίδρυσε ο Ηρώδης Αττικός τον 2ο αιώνα μ.Χ. Παρουσιάζονται αγάλματα αιγυπτιακών θεοτήτων.
Αίθουσα Τροπαίου
Στην αίθουσα αυτή βρίσκεται μέρος της τιμητικής στήλης που δημιουργήθηκε για να τιμήσει τη νίκη στη Μάχη του Μαραθώνα.
Η Μάχη του Μαραθώνα, που διεξήχθη τον Αύγουστο ή τον Σεπτέμβριο του 490 π.Χ, αποτελεί σύγκρουση μεταξύ των Ελλήνων (Αθηναίοι και Πλαταιείς) και των Περσών κατά την πρώτη εισβολή των Περσών στην Ελλάδα. Μετά την αποτυχία της Ιωνικής Επανάστασης, ο Δαρείος συγκέντρωσε μεγάλη δύναμη για να εκδικηθεί την Αθήνα και την Ερέτρια, οι οποίες είχαν βοηθήσει τους Ίωνες, κατά την Ιωνική Επανάσταση. Το 492 π.Χ, έστειλε δύναμη, υπό την ηγεσία του Μαρδόνιου αλλά ο περσικός στόλος καταστράφηκε από τρικυμία παραπλέοντας τον Άθω. Τελικά το 490 π.Χ., υπό τη διοίκηση του Δάτη και του Αρταφέρνη, ο περσικός στρατός κατέλαβε τις Κυκλάδες, κατέστρεψε την Ερέτρια και στρατοπέδευσε στον Μαραθώνα, όπου τους αντιμετώπισε δύναμη Αθηναίων και Πλαταιέων. Η μάχη έληξε με αποφασιστική νίκη των Ελλήνων - που οφειλόταν στην στρατιωτική ιδιοφυΐα του Μιλτιάδη - και οι Πέρσες αναγκάσθηκαν να φύγουν στην Ασία. Η μάχη του Μαραθώνα έδειξε στους Έλληνες ότι μπορούσαν να νικήσουν τους Πέρσες. Κατά τους σύγχρονους ιστορικούς και μελετητές, αποτελεί μια από τις σημαντικότερες στιγμές, στην ιστορία της ανθρωπότητας. Οι ρίζες της εχθρότητας Ελλήνων και Περσών βρίσκονται στην Ιωνική Επανάσταση. Η Ιωνική Επανάσταση απείλησε τη σταθερότητα της Περσικής Αυτοκρατορίας, γι' αυτό και ο Δαρείος ορκίστηκε να τιμωρήσει τις ελληνικές πόλεις που συμμετείχαν σε αυτή, όπως η Αθήνα και η Ερέτρια οι οποίες είχαν αποστείλει στους επαναστάτες βοήθεια από είκοσι τριήρεις και πέντε τριήρεις αντίστοιχα. Η Ιωνική Επανάσταση έληξε με νίκη του περσικού στόλου το 493 π.Χ και αργότερα ο Δαρείος επέκτεινε την αυτοκρατορία του στο Ανατολικό Αιγαίο και στην Προποντίδα. Το 492 π.Χ, καθώς η Ιωνική Επανάσταση είχε λήξει, ο Δαρείος έστειλε στρατό, υπό την ηγεσία του Μαρδονίου, ο οποίος ανέκτησε τη Θράκη και ανάγκασε τους Μακεδόνες να συμμαχήσουν με την Περσία. Τελικά, όμως, ο περσικός στόλος καταστράφηκε λόγω θύελλας έξω από τη χερσόνησο του Άθω. Μετά από δύο έτη, ο Δαρείος - που είχε συμβούλους στην αυλή του τους εξόριστους από την Αθήνα Πεισιστρατίδες και τον επίσης εξόριστο βασιλιά της Σπάρτης Δημάρατο - έστειλε στρατό στην Ελλάδα, υπό την ηγεσία του Αρταφέρνη (γιο του σατράπη των Σαρδέων) και του Δάτη (Μήδου ναύαρχου), με διαταγές να καταλάβουν τις Κυκλάδες, να τιμωρήσουν τη Νάξο για την αντίσταση κατά των Περσών (πριν την Ιωνική Επανάσταση) και να τιμωρήσουν τις πόλεις της Αθήνας και της Ερέτριας. Αφού κατέλαβαν το Αιγαίο, οι Πέρσες επιτέθηκαν στην Ερέτρια. Παρά την αντίστασή της, ο Εύφορβος ο Αλκιμάχου και ο Φίλαγρος ο Κυνέου άνοιξαν τις πύλες της πόλης στους Πέρσες, οι οποίοι την κατέστρεψαν και έστειλαν πολλούς αιχμάλωτους στην Περσία. Τότε, οι Πέρσες κινήθηκαν προς την Αθήνα. Πριν την μάχη Στρατηγική και τακτική [Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα] Οι Πέρσες, αφού πέρασαν την Αττική, στρατοπέδευσαν στον Μαραθώνα (40 χιλιόμετρα από την Αθήνα) μετά από συμβουλή του Ιππία. Αρχηγός της αθηναϊκής δύναμης ήταν ο Μιλτιάδης, ο οποίος ήξερε καλά τις περσικές τακτικές, γι' αυτό και οι Αθηναίοι αποφάσισαν να κλείσουν τις δύο εξόδους των στενών του Μαραθώνα. Ταυτόχρονα, ο Φειδιππίδης, κήρυκας και δρομέας από την Αθήνα, στάλθηκε στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια, αλλά οι Σπαρτιάτες, επικαλούμενοι θρησκευτικούς λόγους, απάντησαν ότι θα στείλουν στρατό μετά την πανσέληνο. Μόνο χίλιοι οπλίτες από τις Πλαταιές έφθασαν στον Μαραθώνα για να βοηθήσουν τους Αθηναίους. Ακόμα και αν οι Αθηναίοι συγκέντρωναν όλους τους διαθέσιμους οπλίτες στο Μαραθώνα, η αριθμητική υπεροχή των Περσών θα ήταν τουλάχιστον δύο προς ένα. Επιπλέον, αν τους συγκέντρωναν όλους στο Μαραθώνα, οι Πέρσες θα μπορούσαν να επιτεθούν στην Αθήνα χωρίς να συναντήσουν αντίσταση και μια πιθανή ήττα στον Μαραθώνα θα σήμαινε την καταστροφή της Αθήνας, καθώς δεν θα είχε στρατό για να αμυνθεί. Γι' αυτό οι Αθηναίοι αποφάσισαν να κλείσουν τις δύο εξόδους των στενών, όπου μπορούσαν να περιμένουν τους Σπαρτιάτες - αυτό θα δυσκόλευε τους Πέρσες να επιτεθούν στην Αθήνα. Για πέντε ημέρες, οι δύο στρατοί δεν αποφάσιζαν να επιτεθούν ο ένας στον άλλο. Τα πλευρά των Αθηναίων, όπως δηλώνει ο Κορνήλιος Νέπως, ήταν καλά προστατευμένα από τους ψηλούς λόφους. Κατά τον Τομ Χόλλαντ, αυτό εξυπηρετούσε τη στρατηγική των Αθηναίων, οι οποίοι περίμεναν την άφιξη των Σπαρτιατών. Οι Αθηναίοι είχαν στη διοίκηση τους δέκα στρατηγούς, ένα από κάθε φυλή - πολέμαρχος ήταν ο Καλλίμαχος ο Αφιδναίος. Ο Ηρόδοτος γράφει ότι κάθε ημέρα διοικούσε ένας στρατηγός - γι' αυτό, ο Μιλτιάδης αποφάσισε να επιτεθεί την ημέρα, κατά την οποία διοικητής του στρατού θα ήταν ο ίδιος. Κατά τους σύγχρονους ιστορικούς, οι Αθηναίοι θα διακινδύνευαν πολλά αν επιτίθεντο πριν την άφιξη των Σπαρτιατών. Ούτε οι Πέρσες ούτε οι Έλληνες ήθελαν να διακινδυνεύσουν μάχη. Παρ' ολ' αυτά, παραμένει άγνωστη η αιτία που οδήγησε τους Αθηναίους να επιτεθούν. Σύμφωνα με μια εκδοχή, οι Αθηναίοι είχαν μάθει από τους Ίωνες ότι οι Πέρσες απομάκρυναν τον ιππικό τους - αυτό αναφέρεται στο λεξικό «Σούδα»: Δάτιδος ἐμβαλόντος εἰς τὴν Ἀττικὴν τοὺς Ἴωνας φασιν, ἀναχωρήσαντος αὐτοῦ, ἀνελθόντας ἐπἰ τὰ δένδρα σημαίνειν τοῖς Ἀθηναίοις ὡς εἶεν χωρὶς οἱ ἱππεῖς, καὶ Μιλτιάδην συνιέντα τὴν ἀναχώρησιν αὐτῶν συμβαλεῖν οὕτως καὶ νικῆσαι, ὅθεν καὶ τῆν παροιμίαν λεχθῆναι ἐπὶ τῶν τὴν τάξιν διαλυόντων[ Υπήρξαν πολλές παραλλαγές της θεωρίας αυτής, αλλά σύμφωνα με ιστορικούς, το περσικό ιππικό είχε μεταφερθεί στα πλοία, έτσι ώστε να επιτεθεί στην Αθήνα όσο το πεζικό θα αντιμετώπιζε τους Αθηναίους στον Μαραθώνα - αυτή η παραλλαγή βασίζεται στην αναφορά του Ηροδότου, ότι το περσικό πεζικό έπλευσε γύρω από το Σούνιο για να επιτεθεί στην Αθήνα. Κατά τον Λάζενμπι, οι Πέρσες βάδισαν για να επιτεθούν στους Αθηναίους, κάτι που οδήγησε στην αρχή της μάχης - αργότερα όμως, βλέποντας τους Πέρσες να προωθούνται, οι Αθηναίοι αποφάσισαν να τους επιτεθούν. Δεν είναι σαφές ποια από τις δύο θεωρίες είναι η ορθότερη, παρ'όλα αυτά είναι αποδεκτή κάποια δραστηριότητα των Περσών κατά την πέμπτη μέρα. Οι Πέρσες είχαν κυρίως ελαφρύ πεζικό, το οποίο δεν μπορούσε να αντεπεξέλθει σε μετωπική επίθεση (όπως αποδείχθηκε στις Θερμοπύλες (480 π.Χ.) και στις Πλαταιές (479 π.Χ.) - γι' αυτό οι Πέρσες ήταν διστακτικοί και απρόθυμοι να επιτεθούν. Η στατική αμυντική θέση, κατά τον Λάζενμπι, είχε λίγη λογική για τους Έλληνες, καθώς οι οπλίτες ήταν περισσότερο δυνατοί σε μάχη σώμα με σώμα. Αν η απουσία του περσικού ιππικού οδήγησε σε αθηναϊκή επίθεση, σημαίνει ότι ένα μειονέκτημα για τους Αθηναίους (η πλαγιοκόπηση από το περσικό ιππικό) μετατρέπονταν σε κύριο πλεονέκτημα - αλλά είναι πιθανό ότι οι Πέρσες επιτέθηκαν, γι' αυτό και οι Αθηναίοι αντέδρασαν. Κατά μια άλλη εκδοχή, ίσως οι Πέρσες επιτέθηκαν επειδή έμαθαν (ή υποψιάστηκαν) για πιθανές ενισχύσεις από τη Σπάρτη - είτε κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να μείνουν για πολύ ακόμη στον Μαραθώνα.
Ημερομηνία της μάχης
Πολλές προσπάθειες έχουν καταβληθεί για τον καθορισμό της ακριβούς ημερομηνίας της μάχης. Σύμφωνα με ιστορικούς, ο Ηρόδοτος καταγράφει τα γεγονότα χρησιμοποιώντας το ηλιοσεληνιακό ημερολόγιο, που συνδυάζει ηλιακά και σεληνιακά στοιχεία. Ο Philipp August Böckh χρονολογεί τη μάχη στις 12 Σεπτεμβρίου, με βάση το Ιουλιανό ημερολόγιο. Ωστόσο, κάθε ελληνική πόλη-κράτος διέθετε το δικό της ημερολόγιο, επομένως η ημερομηνία εξαρτάται και από τον εορτασμό των Καρνείων από τους Σπαρτιάτες. Πιστεύεται ότι το σπαρτιατικό ημερολόγιο ήταν έναν μήνα πίσω από το αθηναϊκό, οπότε η μάχη, σύμφωνα με αυτό, διεξήχθη στις 12 Αυγούστου.
Δυνάμεις
Αθηναίοι
Ο Ηρόδοτος δεν αναφέρει το μέγεθος του αθηναϊκού στρατού. Από την άλλη, ο Κορνήλιος Νέπως, ο Παυσανίας και ο Πλούταρχος αναφέρουν ότι οι Αθηναίοι διέθεταν 9.000 οπλίτες και 1.000 Πλαταιείς. Ο Ιουστίνος μιλά για 10.000 Αθηναίους και 1.000 Πλαταιείς, νούμερα που ταιριάζουν με αυτά του Ηροδότου για τη μάχη των Πλαταιών. Οι αριθμοί αυτοί είναι γενικά αποδεκτοί σήμερα.
Πέρσες
Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, ο περσικός στόλος είχε 600 τριήρεις, αν και δεν αναφέρεται στο μέγεθος του στρατού. Ο Σιμωνίδης ο Κείος γράφει για 200.000 στρατιώτες, ενώ ο Κορνήλιος Νέπως μιλά για 200.000 πεζικό και 10.000 ιππικό, εκ των οποίων σχεδόν οι μισοί πολέμησαν στον Μαραθώνα. Ο Πλούταρχος και ο Παυσανίας αναφέρουν 300.000 στρατιώτες, ενώ ο Πλάτωνας και ο Λυσίας μιλούν για 500.000 στρατιώτες. Ο Ιουστίνος αναφέρει 600.000 άνδρες. Σύγχρονοι ιστορικοί εκτιμούν ότι οι Πέρσες είχαν 20.000 με 100.000 πεζικό και 1.000 ιππείς.
Μάχη
Η απόσταση μεταξύ των δύο στρατών ήταν λιγότερη από οκτώ στάδια (ή 1,5 χιλιόμετρα). Στο κέντρο της αθηναϊκής παράταξης βρίσκονταν στρατιώτες από τις φυλές Λεοντίς και Αντιοχίς, ενώ στα πλάγια οι υπόλοιπες φυλές και οι Πλαταιείς. Η στρατηγική του Μιλτιάδη να ενισχύσει τις πτέρυγες εις βάρος του κέντρου επέτρεψε την περικύκλωση των Περσών.
Οι Αθηναίοι ήταν οι πρώτοι Έλληνες που αντιμετώπισαν τους Μήδους, των οποίων το όνομα προκαλούσε τρόμο. Η μάχη έληξε με υποχώρηση του κέντρου των Περσών στα πλοία. Αρκετοί Πέρσες σκοτώθηκαν στους βάλτους που αγνοούσαν την ύπαρξή τους. Οι Αθηναίοι κατέστρεψαν επτά πλοία των Περσών. Ο Ηρόδοτος αναφέρει τον Κυναίγειρο, που προσπάθησε να τραβήξει μια τριήρη, αλλά οι Πέρσες του έκοψαν το χέρι, προκαλώντας τον θάνατό του.
Επινίκια
Οι Αθηναίοι αποφάσισαν να θάψουν τους πεσόντες του Μαραθώνα κοντά στο πεδίο της μάχης. Στον τάφο των Αθηναίων, ο Σιμωνίδης έγραψε το ακόλουθο επίγραμμα:
Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθῶνι, χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμιν.
Αμυνόμενοι υπέρ των Ελλήνων οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, κατέστρεψαν τη δύναμη των χρυσοντυμένων Περσών.
Σήμερα στην περιοχή της μάχης βρίσκεται ο Τύμβος των Μαραθωνομάχων. Στην έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού στην Κυνουρία, ρωμαϊκής εποχής, βρέθηκε στήλη με ονόματα πεσόντων. Το στοιχείο αυτό, σε συνδυασμό με τη σύνθεση του τύμβου του Μαραθώνα, όπου βρέθηκε υλικό από μεταγενέστερες εποχές, καθώς και με την ανεύρεση πορτραίτου του Ηρώδη κοντά στον τύμβο, οδήγησε τον αρχαιολόγο Γ. Σπυρόπουλο στο συμπέρασμα ότι ο τύμβος δημιουργήθηκε από τον ίδιο τον Ηρώδη. Συγκεκριμένα, επιβεβαιώνεται η μαρτυρία του Ηροδότου ότι οι πεσόντες Αθηναίοι τάφηκαν σε ιδιαίτερους τάφους με στήλες όπου αναγράφονταν τα ονόματά τους κατά φυλές. Αργότερα, ο Ηρώδης, του οποίου η οικογένεια κατάγεται από τον Μαραθώνα, δημιούργησε τον τύμβο και μετέφερε τις στήλες στην έπαυλή του στην Κυνουρία ως έκφραση σεβασμού προς τους προγόνους.
Στην περιοχή Βρανά βρέθηκε δεύτερος ταφικός τύμβος με 11 ταφές ανδρών, που χρονολογείται στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ. Μερικοί θεωρούν ότι αυτός ο τύμβος είναι ο Τύμβος των Πλαταιέων, αλλά αυτή η υπόθεση δεν έχει επιβεβαιωθεί.
Το χάλκινο κράνος του Μιλτιάδη, που φορούσε ο Αθηναίος στρατηγός στη μάχη, το αφιέρωσε ο ίδιος στο ιερό του Δία στην Ολυμπία για να ευχαριστήσει τον θεό για τη νίκη. Το κράνος εκτίθεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ολυμπίας.
Αποτελέσματα
Μετά τη μάχη, ο περσικός στόλος έπλευσε γύρω από το Σούνιο για να επιτεθεί στην Αθήνα. Οι Αθηναίοι, αντιλαμβανόμενοι ότι η πόλη τους ήταν υπό απειλή, πορεύθηκαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν στην Αθήνα και έφτασαν πριν τους Πέρσες, που αναγκάστηκαν να υποχωρήσουν. Ο Ηρόδοτος αναφέρει τη συμμαχία των Περσών και των Αλκμεωνιδών, που έδωσαν σήμα μετά τη μάχη. Αργότερα, στο πεδίο της μάχης έφτασαν οι Σπαρτιάτες, που, βλέποντας τα πτώματα των Περσών, αναγνώρισαν τη μεγάλη νίκη των Αθηναίων.
Ο Δαρείος άρχισε να συγκεντρώνει μεγάλο στρατό για νέα επίθεση στην Ελλάδα, αλλά τα σχέδιά του αναβλήθηκαν λόγω της εξέγερσης στην Αίγυπτο. Αργότερα πέθανε, και τον διαδέχθηκε ο γιος του Ξέρξης Α', ο οποίος ανακατέλαβε την Αίγυπτο και άρχισε ξανά τις προετοιμασίες για εισβολή στην Ελλάδα. Η δεύτερη περσική επίθεση ξεκίνησε το 480 π.Χ., με επιτυχίες στις Θερμοπύλες και το Αρτεμίσιο, αλλά οι Έλληνες νίκησαν στη Σαλαμίνα, στις Πλαταιές και στη Μυκάλη, αναγκάζοντας τους Πέρσες να υποχωρήσουν.
Σημασία
Η μάχη του Μαραθώνα ήταν ιδιαίτερα σημαντική για τους Έλληνες. Ήταν καθοριστική στιγμή στην ιστορία της αθηναϊκής δημοκρατίας, καθώς έδειξε τι μπορούσαν να επιτύχουν με ενότητα και αυτοπεποίθηση. Σύμφωνα με σύγχρονους ιστορικούς, η νίκη των Αθηναίων στον Μαραθώνα έδωσε στους Έλληνες την ευκαιρία να επιβιώσουν για τρεις αιώνες, οπότε ανάπτυξαν αξιόλογο πολιτισμό, στη βάση του οποίου χτίστηκε ο δυτικός πολιτισμός. Ο Τζον Στιούαρτ Μιλ είπε ότι η μάχη του Μαραθώνα, ως γεγονός στην ιστορία της Βρετανίας, είναι πιο σημαντική από τη μάχη του Χάστινγκς, και ο Edward Shepherd Creasy τη συμπεριλαμβάνει στο έργο του "The Fifteen Decisive Battles of the World: from Marathon to Waterloo".
Ο Αθηναίος τραγικός ποιητής Αισχύλος θεωρούσε ότι η συμμετοχή του στη μάχη του Μαραθώνα ήταν το πιο σημαντικό γεγονός της ζωής του, σημαντικότερο ακόμα και από τα θεατρικά του έργα. Το επίγραμμά του λέει:
Αἰσχύλον Εὐφορίωνος Ἀθηναῖον τόδε κεύθει μνῆμα καταφθίμενον πυροφόροιο Γέλας· ἀλκὴν δ’ εὐδόκιμον Μαραθώνιον ἄλσος ἂν εἴποι καὶ βαθυχαιτήεις Μῆδος ἐπιστάμενος.
Αυτός ο τάφος στην καρποφόρα Γέλα τον Αθηναίο Αισχύλο του Ευφορίωνα σκεπάζει. Για την ξακουστή παλληκαριά του το άλσος του Μαραθώνα θα πει, και οι μακρομάλληδες Μήδοι, που καλά την ξέρουν.
Όσον αφορά το στρατιωτικό τομέα, το μεγαλύτερο μάθημα για τους Έλληνες ήταν η δύναμη των οπλιτών. Παρά τις αδυναμίες του σχηματισμού φάλαγγας, οι οπλίτες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις εμφύλιες συγκρούσεις των Ελλήνων. Στη μάχη του Μαραθώνα, η απουσία του περσικού ιππικού έκανε τη φάλαγγα θανατηφόρο
Add a review